Хезмәттәшебез Марат Кәбировның әле яңа гына табадан төшкән шигырен сезгә тәкъдим итәбез.
Мин кемнедер әгәр яраталсам,
Әгәр шундый сәләт бирелсә,
Мин яраттым инде ул песине
Һәм яраттым берни белмичә.
Ул уйнады… Койрыклары белән…
Шәүләләре белән уйнады.
Мин дөньяда белдем ул барлыгын,
Мин барлыкны тик ул тоймады.
Күңелләрем тулган чакларымда
Аның өчен җырлар җырладым.
Ул үзенең күселәрен тотты
Һәм белмәде минем җыр барын.
Ә ул песи минем илем иде,
Җаным иде,
Ярам иде ул.
Чит песиләр авызыннан өзеп
Алып калган балам иде ул.
Ак барслар булсын. Бар да булсын…
Халкым минем — җаным ярасы.
Койрыклары, шәүләләре белән
Уйный торган песи баласы.
Марат Кәбиров
