«Яңа ел белән!» 67 яшьлек Таһир Зарипов Мөслим районының Вәрәшбаш авылы боз өстенә шулай дип язып куйган. 80 метр озынлыктагы һәм 20 метр киңлектәге әлеге язуны язар өчен аңа өч көн тырышырга туры килгән. “Юлчыларның да, авылдашларның да күңелен күтәрәсе килде”, – ди автор.
Таһир абый тумышы белән Вәрәшбаш авылыннан. 17 яшеннән авылдан киткән егет гомер буе Азнакай шәһәрендә яшәгән. Пенсиягә чыккач та, төп нигезгә эзләрен суытмый. Жәйләрен авылда үткәрә. 18 ел буе Азнакайда нефть оешмасында рәссам булып эшләгән. Аннан ирекле рәссам булып, төрле төбәкләргә йөргән.
Сәләт бар, нигә әле кеше күңелен күтәрмәскә? Берничә ел туган авылының су буенда нәрсәдер ясарга кирәк дип уйлап йөргән. Бер елны чишмәне төзекләндереп, энергия, күңеленә рәхәтлек алган.
– Үзем дә юлчы булып шактый йөрдем. Юлчыларның күңелләрен күрим әле, дип тотындым бу эшкә. Хатын да боз өстендә эшләвемә каршы булмады. Башта бозны чистарттым, чанага тутырып, кар ташыдым. Шәһәрдә ятканчы, саф һавада булу үзе бер рәхәт, – ди Таһир әфәнде. – Боздан әллә нинди фигуралар ясап булыр иде, әмма көч кирәк. “Көчең шулкадәр күпме әллә, ник газапланасың?” – диючеләр дә булды. “Яңа ел белән!” дигән язуның соңгы хәрефләрен язганда, машина йөртүчеләр кычкыртып китә башлады. Теләкләрем аларга барып җиткән дип сөендем. Кайберләре тукталып, фотога да төшә. Язуны төрле төсләргә буйыйсым, аклыкны бозасым килми. Кояш нурлары төшкәндә, ул җем-җем килеп ялтырый. Әлеге язуны карагач, гаиләләрен, якыннарын бәйрәм белән дә котларга онытмаслар дип ышанам.
Сәрия Мифтахова
